Δεν ξέρω αν την άνοιξη του 2010 το πεπρωμένο έφερε τον πρόεδρο της Ένωσης Ρώσων Συγγραφέων Βλαντιμίρ Μπογιαρίνοβ στην Κομοτηνή. Για μένα πάντως αυτή η συνάντηση ήταν πραγματική αποκάλυψη. Γνώριζα τον κ. Μπογιαρίνοβ από τις Διεθνείς Συναντήσεις Συγγραφέων στη Σόφια, όπου αυτός ως Αντιπρόεδρος τότε, ήταν μέλος της Ρωσικής Αντιπροσωπείας. Σε όλη την διάρκεια των εκφωνήσεων τον έβλεπα πως κάτι έγραφε σε ένα μικρό μπλοκάκι. Στο διάλειμμα διαπίστωσα πως πρόκειται για μικρά ποιήματα που χαμογελαστός διάβαζε στην παρέα του. Ομολογώ πως πέρα από ένα ευγενικό χαιρετισμό, τότε δεν είχαμε και πολλές επαφές. Το ρωσικό γκρουπ ήταν περιζήτητο. Το πολιορκούσαν φίλοι και θαυμαστές της μεγάλης ρωσικής λογοτεχνίας και ήταν δύσκολο να βρεθείς πλάι τους.
Προς μεγάλη μου έκπληξη και χαρά, το σχεδόν ακατόρθωτο στη Σόφια έγινε εφικτό στην πόλη μας, στην Κομοτηνή, όπου ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Μπογιαρίνοβ, μαζί με τον Αντιπρόεδρο Μαξίμ Ζάμσεβ, συνόδευαν τον γνωστό αζέρο ποιητή κι ακαδημαϊκό Ισκαντέρ Ελσίν. Έψαξα στο Ιντερνετ και βρήκα ένα θαυμάσιο ποίημα του Μπογιαρίνοβ, το «Από τα παιδικά μου χρόνια». Η μετάφρασή του έγινε εμπνευσμένα και πολύ εύκολα, κάτι για το οποίο σε προδιαθέτει και το ίδιο το ποίημα, και στη συνάντηση είχαμε να παρουσιάσουμε ποιήματά τους στην ελληνική γλώσσα, δημοσιευμένα στην εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης.*1
Κάπως έτσι συνεχίστηκε η γνωριμία μας. Για πραγματική φιλία, μπορώ να μιλήσω από την στιγμή που κράταγα στα χέρια μου το βιβλίο με τα καλύτερα ποιήματά του. Αργότερα, όταν άρχισα τη μετάφρασή τους, μπόρεσα να μελετήσω, να γνωρίσω σε βάθος και να αγαπήσω αυτόν τον μεγάλο ποιητή.

(από τον Πρόλογο της έκδοσης)